Τι «δένει το ατσάλι» μιας Μονάδας Πεζικού;

«Γιατί η δύναμη της Αγέλης είναι ο Λύκος

κι η δύναμη του Λύκου η Αγέλη»

Το Βιβλίο της Ζούγκλας

Ράντγιαρντ Κίπλινγκ

του Γκρέγκορυ Νιούμπολντ, Αντγου USMC (ε.α.) 

(μετάφραση Τ.Τ.)

Το παρακάτω άρθρο αναρτήθηκε στον ιστότοπο War on the Rocks στις 9 Σεπτεμβρίου 2015 και γράφτηκε από τον Αμερικανό Αντιστράτηγο ε.α. των Πεζοναυτών Γκρέγκορυ Νιούμπολντ (Gregory Newbold). Μπορείτε να βρείτε το πρωτότυπο εδώ.

Ο Αντιστράτηγος Νιούμπολντ είναι πρώην πεζικάριος των Πεζοναυτών και διετέλεσε διοικητής σε όλα τα κλιμάκια από διμοιρία μέχρι μεραρχία. Η τελευταία του θέση ήταν Διευθυντής Επιχειρήσεων στο Αμερικανικό Διακλαδικό Επιτελείο («ΓΕΕΘΑ»)

Ο τρέχων διάλογος σχετικά με τις γυναίκες στο Πεζικό διεξάγεται σε ένα τεχνητό πλαίσιο, γιατί η συζήτηση σχεδόν πάντα αυτοπεριορίζεται στις σωματικές ικανότητες. Οι διαφωνίες εκφράζονται μέσα σε αυτό το ατελές πλαίσιο, ενώ εκ προοιμίου υποτίθεται ότι οι σωματικές προδιαγραφές και επιδόσεις είναι μετρήσιμες, ενώ ό,τι είναι μη μετρήσιμο είναι υποκειμενικό και πιθανότατα «άδικο».

Εφ’ όσον αποφασιστεί ότι ο ποσοτικός προσδιορισμός των επιδόσεων είναι η μόνη απαίτηση που έχει σημασία, συνεπάγεται λογικά πως αν προσδιοριστούν οι απαιτήσεις που αφορούν το Πεζικό, για παράδειγμα ο αριθμός των έλξεων, η πορεία με φόρτο 30-35 κιλά, ή η μεταφορά ενός τραυματία 80 κιλών, τότε μπορεί να αξιολογηθεί αν οι γυναίκες είναι κατάλληλες για τις μονάδες Πεζικού.

Οι ειλικρινείς και ενημερωμένοι παρατηρητές θα παραδεχθούν πως η ιατρική επιστήμη δείχνει ότι στον τομέα των σωματικών ικανοτήτων τα δύο φύλα δεν είναι ίσα. Ακόμη και μία γυναίκα σε πολύ καλή φυσική κατάσταση συνολικά δεν είναι ίση με έναν άνδρα σε καλή φυσική κατάσταση. Δεν υφίσταται καν ανταγωνισμός στην αερόβια ικανότητα, στην ικανότητα μεταφοράς φορτίου, στην αντοχή, στο ποσοστό λίπους στο σώμα και άλλα κριτήρια συναφή με τη στρατιωτική φυσική κατάσταση. Αλλά, συνεχίζει το εύλογο επιχείρημα, ακόμη και αν είναι μόνον το  κορυφαίο 5 τοις εκατό των γυναικών μπορεί να αντικαταστήσει το ουραγό 5 τοις εκατό των ανδρών, γιατί να μην επιτρέψουμε σε αυτό το 5 τοις εκατό να ενσωματωθεί σε μια μονάδα και να βελτιώσει την αποτελεσματικότητα της; Για παράδειγμα, έχει υποστηριχθεί ότι η Ρόντα Ρούσυ –η επιτυχημένη και αναμφίβολα πολύ σκληρή αθλήτρια πολεμικών τεχνών- θα ήταν μια άριστη προσθήκη σε μια μονάδα πεζικού.

H συζήτηση αυτή είναι άκυρη εξ αιτίας του περιορισμού της ανάλυσης στο πεδίο της σωματικής ικανότητας. Και γιατί περιορίζεται η συζήτηση στις σωματικές επιδόσεις; Για δύο λόγους. Πρώτον, οι υποστηρικτές της πλήρους ενσωμάτωσης των γυναικών στις μονάδες δεν πρόκειται να αποδεχθούν αυτό που δεν μπορεί να αποδειχθεί αδιαμφισβήτητα (και μερικές φορές ούτε καν αυτό). Δεύτερον, αυτοί που έχουν λάβει μέρος σε αγώνα Πεζικού πολύ δύσκολα μπορούν να περιγράψουν τη χημεία που παράγει μία αποτελεσματική μονάδα Πεζικού, όπως είναι δύσκολο να εξηγήσει κάποιος την πίστη του σε έναν άθεο. Δεν έχετε παρά να προσπαθήστε να το κάνετε αυτό με ποσοτική ανάλυση. Παρ’ όλα αυτά, επιτρέψτε μου μία ταπεινή προσπάθεια να εξηγήσω τι «δένει το ατσάλι» μιας μονάδας Πεζικού και συνιστά τη βάση της μαχητικής της ισχύος.

To κοινό γνωρίζει ότι τα άτομα που έχουν εμπλακεί στις κτηνώδεις συνθήκες της μάχης σπάνια θέλουν να μιλήσουν για τις εμπειρίες τους και ο πολύς κόσμος πιστεύει ότι αυτό οφείλεται στις τρομακτικές μνήμες που ανασύρει μια τέτοια διαδικασία. Όμως, αυτή η διστακτικότητα οφείλεται στη γενικότερη αδυναμία της μίας πλευράς να μεταδώσει και της άλλης να καταλάβει όχι μόνο τη φρίκη αλλά τη συνολική εμπειρία της μάχης. Το να πει κανείς ότι «είχε πολλή ζέστη» είναι μία μάταιη προσπάθεια να αποδώσει την 23^η συνεχόμενη ημέρα με θερμοκρασίες πάνω από 38^ο C και αποπνικτική υγρασία, όμως ακόμη περισσότερο η περιγραφή αδυνατεί να αποδώσει τις χειρότερες λεπτομέρειες –την ταλαιπωρία από το βάρους 15-35 κιλών ατομικό φόρτο, την εξοντωτική φυσική εξάντληση που παραλύει το μυαλό, τις εκρήξεις αδρεναλίνης που εξαντλούν το σώμα, ή το γεγονός ότι δεν έχεις αλλάξει τα ξεφτισμένα ρούχα σου για πάνω από τρεις εβδομάδες κι αυτά έχουν «αρωματιστεί» από τα πάντα: από φαγητό, αίμα, δυσεντερία και ό,τι άλλο περιέχει η βρωμιά που έχεις για κρεβάτι σου. Για να μην ξεχνάμε και τα θρυλικών διαστάσεων και πλήθους έντομα. Κυρίως όμως, δε μπορείς να αποδώσεις το ότι ο κομματιασμένος στρατιώτης ή πεζοναύτης που προσπαθούσες απεγνωσμένα να κρατήσεις στη ζωή είναι ο ίδιος που μοιραστήκατε μαζί την αγγαρεία στις τουαλέτες, που απολαύσατε τόσα βράδια ξεκαρδιστικής κραιπάλης, που ζήσατε τόσες καταστάσεις ζωής και θανάτου- ένας σύντροφος εν όπλοις που ήξερε περισσότερα για τις μύχιες σκέψεις σου κι από τους πιο στενούς σου φίλους ή την οικογένεια σου. Έτσι οι παλαίμαχοι της πραγματικής φρίκης της μάχης δεν μιλούν γι’ αυτήν. Σας παρακαλώ να καταλάβετε, λοιπόν, ότι είναι εξίσου δύσκολο να περιγραφούν τα συστατικά που κάνουν αποτελεσματική μια χερσαία μονάδα, γιατί τα συστατικά αυτά είναι άυλα, καθόλου ποσοτικά αλλά βαθύτατα υποκειμενικά.

Η μοίρα του πεζικάριου είναι να υπομένει αυτό που φαντάζει αδιανόητο, να συμμετέχει στο  απάνθρωπο και να διαπρέπει στις πιο άθλιες συνθήκες. Οι κανονικοί άνθρωποι δεν εκτίθενται για να αντιμετωπίσουν ένα πολυβόλο που βάλλει εναντίον τους 10 φυσίγγια το δευτερόλεπτο. Οι «έξυπνοι» άνθρωποι δεν τρέχουν προς την κατεύθυνση του ήχου των πυροβολισμών. Η λογική δεν σου λέει να διακινδυνεύσεις τη ζωή σου για να πάρεις το σώμα ενός ήδη νεκρού συμπολεμιστή σου. Και οι κανονικοί οργανισμοί δεν επιδιώκουν, ως πρώτη τους προτεραιότητα, να προκαλούν τον φόβο. Γιατί βλέπετε, τα γνωρίσματα που παράγουν την εξαιρετική ανδρεία ως συνηθισμένη αρετή δεν είναι καθόλου σωματικά, αλλά προέρχονται από τη μυστήρια χημεία που δημιουργείται σε μια μονάδα Πεζικού που γλεντά στην πιο ωμή και βέβηλη πραγματικότητα, ώστε οι άνδρες της να είναι πιο αποτελεσματικοί δολοφόνοι από αυτούς του εχθρού.

Τα μέλη των μονάδων αυτών εσκεμμένα μειώνουν τον ατομικό και συλλογικό ανθρωπισμό τους και αποφεύγουν όλες τις περισπάσεις, έτσι ώστε οι πράξεις τους να είναι ριζικές, ενστικτώδεις και ψυχρά αποτελεσματικές. Οι καλοί τρόποι, η ατομική υγιεινή και η αδυναμία παραμερίζουν. Αυτοί είναι οι άνδρες που είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν το Ισλαμικό Κράτος, τα ρομποτάκια της Βόρειας Κορέας ή τις ειδικές δυνάμεις του Πούτιν – και να νικήσουν κάθε έναν από αυτούς. Πιστέψτε με, θα τους χρειαστείτε, και δεν είναι στο χέρι μας να επιλέξουμε το πότε.

Σε αυτό το περιβάλλον της μάχης εκ του σύνεγγυς, δεν πολεμάς για ένα ιδανικό, για τη δικαιοσύνη, την Αμερική ή τη «Μαμά και τη Μηλόπιτα«. Υπομένεις το απάνθρωπο και τις θυσίες της μάχης εκ του σύνεγγυς επειδή «μείζονα ταύτηςἀγάπην οὐδεὶς ἔχει, ἵνα τις τὴν ψυχὴν αὐτοῦ θῇ ὑπὲρ τῶν φίλων αὐτοῦ.» [Ιωαν. 15:13]. Αυτή η αυταπάρνηση προέρχεται από το δέσιμο, και τα δέσιμο από τις κοινές εμπειρίες και την αναντίρρητη υποταγή του ατομικού στο καλό της ομάδας. Αλλά αυτό που καταστρέφει τη χημεία –και συνεπώς την αποτελεσματικότητα στη μάχη- είναι η μικροπρέπεια, η φημολογία, η καχυποψία και η ζήλεια. Και όταν το μαχητικό πνεύμα υποχωρεί, το αποτέλεσμα είναι ο θάνατος. Υπό τις συνθήκες αυτές, η αναφορά σε «δικαιοσύνη» γίνεται αισχρολογία. Η «δικαιοσύνη» αφορά τα άτομα, είναι εγωιστική. Και ο εγωισμός σκοτώνει.

Παντού στον κόσμο, οι 19χρονοι άνδρες είναι από τον Άρη. Αυτοί και οι αδερφοί τους των είκοσι-και-κάτι, είναι γεμάτοι τεστοστερόνη, απολύτως πεπεισμένοι για το ανίκητό τους και με τάση για χαζομάρες. Αυτό το μίγμα παράγει καμιά φορά ακραίες συμπεριφορές στην ειρηνική καθημερινότητα, αλλά αυτά τα γνωρίσματα είναι, παρεμπιπτόντως, σχεδόν ιδανικά για τη μάχη εκ του σύνεγγυς. Τα ίδια νεανικά χαρακτηριστικά παράγουν απαράδεκτες συμπεριφορές στο ήρεμο και χωρίς πίεση περιβάλλον των σχολείων, των πανεπιστήμιων και των χώρων γραφείου. Για να πούμε την αλήθεια, σε μεγαλύτερη ηλικία αυτά τα χαρακτηριστικά οδηγούν σε ταπεινωτικές καταστάσεις στον Λευκό Οίκο και στο Καπιτώλιο. Πως υποθέτουμε ότι η δυναμική της σεξουαλικότητας δεν θα επηρεάσει τα άτομα που βρίσκονται στην πιο ενεργή σεξουαλικά ηλικία και ταυτόχρονα υπηρετούν στο πιο πρωτόγονο περιβάλλον, και δεν θα εκφυλίσει τη -σχεδόν πνευματική- κόλα που επιτρέπει σε μια μονάδα πεζικού να πετυχαίνει το παράλογο και να υπομένει το αβάσταχτο;

Δύο γυναίκες μόλις αποφοίτησαν από το πολύ, πολύ δύσκολο Σχολείο Καταδρομών (Ranger School). Η έκπληξη σε αυτό ήταν ότι κάποιοι εξεπλάγησαν. Αναντίρρητα υπάρχουν γυναίκες που θα μπορούσαν να περάσουν όποια σωματική δοκιμασία κι αν τους έβαζε ο στρατός. Θα πρέπει να χαρούμε γι αυτές που τα κατάφεραν και να ενθαρρύνουμε κι άλλες. Είναι άξια πρότυπα και σίγουρα όχι μόνο για τις γυναίκες. Αλλά το θέμα που έχει τεθεί σε διάλογο πρέπει να περιλάβει την αναγνώριση της αξίας της συνοχής και του κόστους της δυναμικής της σεξουαλικότητας στην άγρια και πρωτόγονη πραγματικότητα του πεδίου της μάχης, εκεί που προσδοκούμε από μια συλλογική οντότητα να επικρατήσει επειδή έχει ισχυρότερη θέληση και μαχητικό πνεύμα και όχι επειδή είναι μεγαλύτερη, γρηγορότερη και πιο ευλύγιστη. Σε οποιοδήποτε επαγγελματικό άθλημα, η πρωταθλήτρια ομάδα μπορεί απλώς να τύχει να είναι αυτή με τις καλύτερες σωματικές επιδόσεις, είναι όμως πάντοτε αυτή με τη μεγαλύτερη συνοχή. Γιατί δεν εκτιμούμε τα ίδια αυτά στοιχεία στις μονάδες Πεζικού;

Τέλος, μπορείτε να βάλετε στοίχημα ότι η παρούσα προσπάθεια ενσωμάτωσης γυναικών στο Πεζικό δεν θα σταματήσει με λίγες εξαιρετικές γυναίκες, αλλά τελικά θα εξυπηρετήσει έναν στόχο «κοινωνικής μηχανικής», αλλάζοντας τα στάνταρτ του στρατού. Πιστεύετε ότι κάνω λάθος; Ήδη συμβαίνει. Διαβάστε τους στόχους του Υφυπουργού Ναυτικού (εμπρηστής που υπηρετεί στην Πυροσβεστική) και του Υφυπουργού Αεροπορίας, και εξετάστε αυτό που πλέον ονομάζουμε «ο κανόνας του Ντέμπσυ^*».

Αν έχω άδικο, το κόστος θα είναι να στερηθούν την ευκαιρία κάποιες δυνατές και ικανές νεαρές γυναίκες. Αν εσείς έχετε άδικο, κλονίζεται η εθνική μας ασφάλεια κι επίκεινται εκατόμβες. Διαλέξτε.

(^*Κανόνας του Ντέμπσυ: Οδηγία που έδωσε ο πρώην Αρχηγός του Μεικτού Επιτελείου των Αμερικανικών Ενόπλων Δυνάμεων Στρατηγός Ντέμπσυ (Martin Dempsey) στους Αρχηγούς των Όπλων, σύμφωνα με την οποία ο αριθμός των γυναικών σε μάχιμες θέσεις θα έπρεπε να αυξηθεί. Σύμφωνα με την οδηγία αυτή, εάν υπήρχαν όρια δοκιμασιών τα οποία απέτρεπαν την μαζική είσοδο των γυναικών σε μάχιμες θέσεις, αυτά θα έπρεπε να δικαιολογηθούν με συγκεκριμένο τρόπο, αλλιώς θα έπρεπε να χαμηλώσουν μέχρι του σημείου που να επιτρέπουν την μαζική επίτευξή τους από γυναίκες. Η Διαταγή αυτή δόθηκε κατόπιν πολιτικής εντολής του αμερικανού προέδρου Ομπάμα.

Ενδεικτική είναι η περίπτωση των δοκιμασιών για την εισαγωγή στη Σχολή Αξιωματικών των Αμερικανών Πεζοναυτών, στη Σειρά Αξιωματικών Πεζικού. Κατά τον Απρίλιο του 2015, για πρώτη φορά στη διαδικασία συμμετείχαν 29 γυναίκες υποψήφιοι , καμία από τις οποίες δεν κατόρθωσε να περάσει τις προβλεπόμενες δοκιμασίες. Το Σώμα των Αμερικανών Πεζοναυτών διατάχθηκε να τροποποιήσει τις δοκιμασίες αυτές.) 

ΠΗΓΗhttps://belisarius21.wordpress.com/2016/04/18/%CF%84%CE%B9-%CE%B4%CE%AD%CE%BD%CE%B5%CE%B9-%CF%84%CE%BF-%CE%B1%CF%84%CF%83%CE%AC%CE%BB%CE%B9-%CE%BC%CE%B9%CE%B1%CF%82-%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%AC%CE%B4%CE%B1%CF%82-%CF%80%CE%B5%CE%B6%CE%B9%CE%BA/